Damesmode Herenmode

De tennissport heeft in de afgelopen 130 jaar grote invloed uitgeoefend en de wijze van kleden bij sportbeoefening en vervolgens ook op de dagelijkse mode. Tennis was een van de eerste moderne sporten, waaraan vrouwen volwaardig konden deelnemen. Dit tot groot genoegen van de jonge mannen, die op een meer ongedwongen wijze contact konden zoeken. Het woord 'flirten' is dan ook in Nederland meegekomen met de lawntennissport.


Aanvankelijk moesten de dames het tennisspel bedrijven gekleed in hun salongewaden, strak ingeregen in het corset. De wespentaille was mode, maar de ademhaling werd te zeer belemmerd. De roklengte en de letterlijk ingewikkelde aankleding vormden evenzoveel belemmeringen. Meer vrijheid was gewenst. In de loop der jaren veranderde het beeld volledig. Het waren met name de wedstrijdspeelsters en kampioenen, die tegen de heersende normen in die vrijheid moesten veroveren. Door hun voortrekkersrol en de publiciteit van met name hun Wimbledon triomfen be?nvloedden zij de mode ontwerpers. Belangrijke Parijse couturiers namen aspecten van de elegante sportkleding over in hun ontwerpen.

De bevrijding van de vrouw vond natuurlijk niet alleen op het sportveld plaats. Vrouwen streden voor het vrouwenkiesrecht in het tweede decennium van de twintigste eeuw. De socialiste Rosa Luxemburg werd zelfs vanwege haar politieke overtuigingen om het leven gebracht. In de twintiger jaren kan op sportkleding gelijkende mode zelfs op de dansvloer bewonderd worden. De Charleston werd uitbundig gedanst.


Suzanne Lenglen, naar wie het tweede centercourt op Roland Garros is genoemd, en de Amerikaanse Helen Wills waren beroemder dan filmsterren. De rokken werden korter, shorts deden hun intrede, en na de tweede wereldoorlog kleedde de Engelsman Teddy Tinling de tennissterren aan. Zijn creaties hebben vele Wimbledon kampioenen tijdens finales gedragen. Tennis en mode zijn sindsdien onlosmakelijk met elkaar verbonden.


Niet alle mode werd toegestaan. Gussy Morans wilde met een onderbroekje voorzien van witte kanten versieringen de baan op. Zij kon zich gaan omkleden, net als Ann White enkele decennia later, die gehuld in een witte bodystocking uit de kleedkamer kwam. Gekleurde tenniskleding was tot 1972 streng verboden. De U.S. Open was het eerste toernooi, dat kleur toestond. Het meeste extreme voorbeeld van tennismode is te zien als Serena Williams de baan opkomt. Op de U.S. Open droeg zij zelfs speciale tennislaarzen, die echter niet tijdens de wedstrijd gedragen mochten worden.