Boeken Historische momenten Lustrumboeken Reclame-uitingen

008 ?First Lady of Tennis ? Hazel Hotchkiss Wightman? door Tom Carter - 2001 ISBN 0-88739-334-9 , published by Donald S. Ellis, distributed by Creative Arts Book Company Softcover Dit boek bevat de levensloop van de befaamde Hazel Wightman, gekoppeld aan de beschrijving van de Amerikaanse tennishistorie. Zij was afkomstig uit California. Vanwege het klimaat was het zo goed als onmogelijk daar grasbanen te onderhouden, zoals aan de oostkust gebruikelijk was. Daarom liep men daar voorop waar het ging om de ontwikkeling van hard court banen, zoals bijv. met behulp van gemalen schelpen. Men kon wel het gehele jaar door spelen, wat de kwaliteit van het spel ten goede kwam. Tegen 1890 waren er in California al zo?n vijftig krachtige tennisclubs. De eerste grotere publieke faciliteiten ontstonden in 1894, toen de ontwerper van het Golden Gate Park in San Fransisco, John McLaren daar twee gravelbanen met clubhuis liet aanleggen. Een belangrijk obstakel voor Californische spelers en speelsters was het gebrek aan oefening op gras, het oppervlak waarop de nationale kampioenschappen werden gespeeld. De treinreis naar het oosten duurde maar liefst vier en een halve dag! Tennis werd voornamelijk beoefend op de universiteiten geopend voor mannen, zodat er voor vrouwen weinig speelgelegenheid was. Maar dat ging veranderen toen de Californische ster May Sutton doorbrak. Door haar western grip was zij als een van de eerste vrouwen in staat goede topspinballen te spelen, waardoor ze in 1904 Amerikaans kampioene werd. Niet veel later werd ze gevolgd door de kleine Hazel Hotchkiss, waarvan je zou kunnen zeggen dat ze de uitvindster was van een geheel nieuwe vrouwelijke speelstijl: de netaanval! Na dertig jaren vrouwentennis vroeg men zich af of de monotonie daarvan met boogballetjes op achtertuinniveau ooit doorbroken zou worden, tot Hazel Hotchkiss verscheen. Haar favoriete aanpak was een chop, een strakke gesneden slag, op de backhand van de tegenstander, gevolgd door een netaanval en een crossvolley. In 1919, op 32 jarige leeftijd won Hazel, moeder van drie kinderen, de Amerikaanse kampioenschappen wederom voor de vierde en laatste maal. In 1924 won zij twee gouden medailles op een van de meest memorabele Olympische Spelen, die in Parijs. Zij speelde de mixed met R. Norris ?Dick? Williams, overlevende van de Titanic ramp, een speler met een alles of niets opvatting en diverse andere mentale handicaps. Zo vond hij het onbetamelijk te lobben over een dame, die tegen de zon inkeek. Twee dagen voor de finale kreeg hij een zware kwetsuur aan zijn achillespees, die hem verhinderde te bewegen. Hij kon geen stap meer verzetten. Toch kwamen zij uit in de finale tegen Marion Jessup en de winnaar van het enkelspel, Vinnie Richards. Williams moest de hele wedstrijd blijven staan op de plek waar hij de rally begon, of aan het net, of als ontvanger. Hij kon alleen maar slaan als hij niet meer dan 1 stap hoefde te verzetten. Hazel speelde als een man en achterhaalde alle lobs, ook die over zijn hoofd vlogen. Ze wonnen 6-2 6-3. Deze anecdote vertelt veel over Hazel Hotchkiss maar nog meer over het peil van het gemengddubbelspel in die dagen. Het tempo moet erg laag hebben gelegen, en de tegenstanders hebben vermoedelijk het woord ?tactiek? nooit gebezigd. De bronzen medaille in de mixed ging overigens naar het Hollandse team Kea Bouman en Henk Timmer. Zij kregen de wedstrijd cadeau, omdat hun tegenstanders al waren afgereisd. Williams bekende later, dat hij ook nog eens zeer slecht gehumeurd was geweest vanwege de omstandigheden: "Elk moment kon een startschot afgaan of werd een volkslied ten gehore gebracht in het aangrenzende atletiek stadion. Bovendien was het de verkopers van hotdogs, sinasappelen en ijs toegestaan zo hard mogelijk hun waren aan te prijzen tijdens het tennissen! Maar het ergste was het umpiren. Op sommige dagen verscheen alleen de hoofdumpire en de linesmen moesten gerecruteerd worden uit het publiek!? Het wanstaltig niveau van de organisatie was er ondermeer de oorzaak van dat tennis van de Olympische agenda verdween. Dit was des te jammerlijk, omdat de Olympische Spelen van Amsterdam in 1928 daardoor een belangrijke attractie misliep. Hazel Hotchkiss Wightman was ook de grote propagator van een Davis Cup voor vrouwen. In 1919 was Suzanne Lenglen van Frankrijk een grote naam geworden. Na haar eerste Wimbledon overwinning in 1919 had zij geen wedstrijd meer verloren. Zij zond een felicitatiebriefje naar Hazel met complimenten voor Hazel?s overwinning in de U.S.A. Dit zette Hazel aan het denken. Waarom geen internationale ontmoeting organiseren, zoals de heren die ook hadden? In Boston bezocht zij een juwelier en kocht voor driehonderd dollar een smalle lange vaas, en liet die graveren: Challenge Cup ? Ladies Team Match?. Vier jaar lang stond de beker in een hoekje. In het begin van de twintiger jaren werd tennis een erg belangrijke sport. Tennisstadions werden gebouwd, in Wimbledon in 1922, in Forest Hills in 1923. De voorzitter van de Amerikaanse Tennis Bond, Julian Myrick, achtte de tijd rijp om Hazel?s idee uit te voeren om het nieuwe Forest Hills stadion in te wijden. De eerste wedstrijd om de Wightman Cup (de naamgeving was niet het idee van Hazel zelf) vond plaats op 10 augustus 1923, tussen de U.S.A. en Engeland. Dit betekende tevens het internationale debuut van Helen Wills; met 7-0 triomfeerden de Amerikaanse dames. Later werd dit toernooi omgedoopt in de Federation Cup. Hazel Hotchkiss Wightman bleef zich geheel geven aan het tennisspel. Eerst als speelster, later als onbezoldigd lerares, en tenniszendelinge op scholen en universiteiten, heeft ze vele speelsters be?nvloed in heel Amerika. Ze coachte ze, gaf ze les en onderdak en voedde zelfs een aantal. Op haar 87ste overleed ze, in 1974. Ze won o.a. 5 maal het dubbelspel van de U.S. nationals, ook 6 maal de mixed dubbel, en Wimbledon damesdubbel in 1924 met Helen Wills. Het is zeker een aanrader, dit boek, omdat het zo aardig het tennisleven uit die tijd weet neer te zetten, ge?llustreerd door vele citaten van tijdgenoten. Goed verzorgd met goede fotodocumentatie beslaat het boek 169 bladzijden aangevuld met een reprint van Hazel?s eigen boek ?Better Tennis? uit 1933 als aanvulling, zodat het totale boek 217 bladzijden beslaat. Kosten: $ 15,95. Hazel Hotchkiss Wightman was ook de grote propagator van een Davis Cup voor vrouwen. In 1919 was Suzanne Lenglen van Frankrijk een grote naam geworden. Na haar eerste Wimbledon overwinning in 1919 had zij geen wedstrijd meer verloren. Zij zond een felicitatiebriefje naar Hazel met complimenten voor Hazel?s overwinning in de U.S.A. Dit zette Hazel aan het denken. Waarom geen internationale ontmoeting organiseren, zoals de heren die ook hadden? In Boston bezocht zij een juwelier en kocht voor driehonderd dollar een smalle lange vaas, en liet die graveren: Challenge Cup ? Ladies Team Match?. Vier jaar lang stond de beker in een hoekje. In het begin van de twintiger jaren werd tennis een erg belangrijke sport. Tennisstadions werden gebouwd, in Wimbledon in 1922, in Forest Hills in 1923. De voorzitter van de Amerikaanse Tennis Bond, Julian Myrick, achtte de tijd rijp om Hazel?s idee uit te voeren om het nieuwe Forest Hills stadion in te wijden. De eerste wedstrijd om de Wightman Cup (de naamgeving was niet het idee van Hazel zelf) vond plaats op 10 augustus 1923, tussen de U.S.A. en Engeland. Dit betekende tevens het internationale debuut van Helen Wills; met 7-0 triomfeerden de Amerikaanse dames. Later werd dit toernooi omgedoopt in de Federation Cup. Hazel Hotchkiss Wightman bleef zich geheel geven aan het tennisspel. Eerst als speelster, later als onbezoldigd lerares, en tenniszendelinge op scholen en universiteiten, heeft ze vele speelsters be?nvloed in heel Amerika. Ze coachte ze, gaf ze les en onderdak en voedde zelfs een aantal. Op haar 87ste overleed ze, in 1974. Ze won o.a. 5 maal het dubbelspel van de U.S. nationals, ook 6 maal de mixed dubbel, en Wimbledon damesdubbel in 1924 met Helen Wills. Het is zeker een aanrader, dit boek, omdat het zo aardig het tennisleven uit die tijd weet neer te zetten, ge?llustreerd door vele citaten van tijdgenoten. Goed verzorgd met goede fotodocumentatie beslaat het boek 169 bladzijden aangevuld met een reprint van Hazel?s eigen boek ?Better Tennis? uit 1933 als aanvulling, zodat het totale boek 217 bladzijden beslaat. Kosten: $ 15,95. ">